Ziek, zwak en misselijk

Vandaag voelden wij ons allemaal niet zo lekker. Bij mij begon het vannacht, Larissa voelde zich vanochtend niet lekker en Rosanne kreeg het vanmiddag. Ik denk dat er iets in ons avondeten zat wat niet goed is gevallen.

Rosanne en ik zijn naar de kliniek gegaan, Larissa voelde zich nog niet fit. Eenmaal op de kliniek aangekomen, kregen wij een cadeautje van de verpleegkundigen. Het is een kop en een schoteltje, heel erg leuk! Op de kliniek hoorden we dat wij vandaag met de pastoraal medewerker en onze tolk naar het klooster net buiten Chisinau zouden gaan. De pastoraal werker had een ongelukje met zijn auto gehad. Hij was tegen een waterleiding aangereden die boven de grond uitstak. Zijn bumper lag eraf, maar alles kan in Moldavië dus wij gingen gewoon met zijn auto naar het klooster. Wij hebben Larissa opgehaald en daarna vertrokken naar het klooster. Onderweg vroeg de pastoraal werker of we een dagopvang voor kinderen met een verstandelijke beperking wilden zien. Dit wilden wij natuurlijk graag zien. De pastoraal medewerker heeft ons beloofd om na het bezoeken van het klooster, een kijkje te nemen bij de dagopvang.

Het was ongeveer 25 minuten rijden naar het klooster. Het klooster lag in een klein dorpje en overal stonden waterputten. De pastoraal medewerker vertelde dat hier geen stromend water is. Iedereen moet naar een waterput om water te halen. De huizen waren erg vervallen en de weg was een zandpad. Het klooster was heel erg mooi. Het was een groot terrein met twee kerken en een soort van appartementen voor de monniken. Er wonen alleen maar monniken in dit klooster. Zij werken overdag op een akker in de buurt. Toen wij over het terrein liepen, kregen wij begeleiding van een kat. Deze kat was ons aan het rondleiden. Erg grappig om te zien. Wij zijn bij een kerk naar binnen geweest. Dit was de nieuwste kerk van de twee kerken die er stonden. Het was geen grote kerk, maar wel echt heel erg mooi van binnen. In de kerk wilde de pastoraal medewerker samen met ons bidden. Hij bad voor Larissa dat ze zich snel beter zou voelen en voor Rosanne en mij. Wij konden niet precies verstaan wat hij zei, want hij sprak in het Roemeens. Onze namen konden wij wel horen.

Na het klooster gingen wij door naar een dagopvang voor verstandelijk beperkte kinderen. De kinderen zitten hier tot ze de leeftijd van 16 jaar bereiken. In deze dagopvang zitten kinderen met het syndroom van Down en kinderen met een andere verstandelijke beperking. Er is een ruimte voor de kinderen om te kunnen spelen en in dit lokaal krijgen ze ook les. De lessen bestaan uit het oplezen van het alfabet, het leren praten van Roemeens en Russisch en is een computerruimte waar de kinderen kunnen oefenen door middel van spelletjes. Ook is er een kleine fitnessruimte waar de kinderen kunnen sporten. De dagopvang kost de ouders geen geld. Het is een non-profit organisatie. Er is plaats voor acht kinderen. Vandaag waren er maar vier kinderen, de rest is ziek en zijn thuis gebleven vandaag. Buiten de dagopvang kunnen ze niet naar een gewone school. Er is dan geen andere optie dan thuis zitten. Het komt vaak voor dat de vaders het gezin verlaten als ze weten dat hun kind een beperking heeft. Van de vier kinderen die vandaag op de opvang waren, is dat bij twee kinderen gebeurd. Ze verlaten het gezin en bouwen ergens anders een nieuw leven op. De moeder blijft achter met de kinderen. Moldavië is een orthodox land. De bevolking gelooft dat het krijgen van een kind met een verstandelijke beperking een straf is van God.

De oprichtster van de dagopvang heeft een zoon met het Syndroom van Down. Zij vertelde dat wanneer ze naar de kerk ging met haar zoon, de mensen dan zeggen dat dit duivelskind niet in de kerk thuishoort. De artsen in het ziekenhuis vertelden haar bij de geboorte van haar zoon, dat ze haar zoon beter kon achterlaten in het ziekenhuis. Hij zou niet gaan lopen en niet gaan praten. Hij zou zich gaan gedragen als een beest. Ze heeft haar zoon niet achtergelaten, maar is begonnen naar het zoeken van oplossingen. Met sponsoren uit Nederland is ze deze opvang begonnen. Ik vond het heel erg om te horen dat de artsen geen verstand hebben van een aandoening als het Syndroom van Down. De oprichtster vertelde dat ze haar zoon niet naar het Republieken ziekenhuis brengt, maar meteen naar de Emanuel kliniek gaat. In het ziekenhuis zullen ze haar zoon niet helpen, omdat ze daar vinden dat hij toch geen kansen heeft. Dit was hartverscheurend om te horen. Iedereen moet gelijke kansen ook als je een beperking hebt. Iemand met een beperking in Moldavië heeft weinig kans op een goed leven. Na dit verhaal ben ik gaan nadenken. Wij hebben in het straatbeeld nog geen enkel persoon met een beperking gezien. Het lijkt wel alsof mensen met een beperking geen aandeel mogen en kunnen leveren in deze samenleving.

Het is erg grappig dat er in één gesprek veel verschillende talen worden gebruikt. De pastoraal medewerker spreekt Duits en Engels tegen ons. Wij praten Nederlands en Engels en onze tolk praat Roemeens en Russisch met de pastoraal medewerker. Dat zijn vijf talen in één gesprek.

Morgen na onze werkdag gaan wij naar de grootste wijnkelder ter wereld. Hier krijgen wij een rondleiding.