Presentatie

Vandaag was de dag van de presentatie. Voordat wij begonnen aan de presentatie moest wilde de arts Rosanne nog een keer behandelen. Gisteren moest ze ook mee, dat was ik vergeten te vertellen in het verslag van gisteren. Ik was vanochtend erg zenuwachtig voor de presentatie. Ik vind het verschrikkelijk om presentaties te geven en deze moest in het Engels en met behulp van een tolk die het weer vertaalde in het Roemeens. Wij begonnen de dag op de kliniek met thee en allerlei lekkers. Iedereen had wat kleins meegenomen.

De presentatie verliep goed. De verpleegkundigen luisterden, maar wij merkten dat de aandacht naar verloop van de presentatie wat minder werd. Toen wij voor en na foto’s lieten zien van de wonden, waren de verpleegkundigen erg aandachtig. Er ontstond een gesprek over de verschillende wonden en wondbehandelingen tussen de verpleegkundigen zelf. In de presentatie hadden wij wat aanbevelingen voor de kliniek verwerkt. Het was niet onze bedoeling om de verpleegkundigen te vertellen hoe wij vinden dat ze het werk moeten doen, maar om wat advies en ideeën te geven over hoe de wondverzorging vanuit onze ogen verbeterd zou kunnen worden. Dit hebben wij in het begin aangegeven om hierover duidelijk te zijn. Van sommige aanbevelingen kreeg ik het gevoel dat de verpleegkundigen deze wel op zouden pakken. Eén van deze aanbevelingen was om van de wonden foto’s te maken om de verbetering/verslechtering van de wond beter in kaart te brengen. En hierop eventueel de behandeling aan te passen. Ook vertelden wij dat het bijhouden van een schriftje met informatie over de behandeling meer inzicht kan geven over de status van de wonden. Wij zijn erg benieuwd wat wij in de komende weken hiervan terug gaan zien. Het is een korte tijd om dingen te veranderen, maar wij hopen toch iets van deze veranderingen terug te zien.
Wij hadden voor de verpleegkundigen een beslisboom voor wondbehandeling gemaakt. Hierop staat informatie over de wondbehandeling van een rode, gele en zwarte wond. Wij kregen het idee dat ze erg blij waren hiermee. Dit hebben wij laten vertalen door onze tolk in het Roemeens. Vandaag kregen wij te horen dat wij donderdag het platteland in gaan. De arts vertelde dat dit een zeer heftige dag wordt. Ze vertelde ook dat ze na haar eerste werkdagen alleen maar thuis kon huilen van de ellende die ze daar heeft gezien. Het wordt donderdag een bijzondere verjaardag voor Larissa. Volgende week gaan wij met de pastoraal medewerker mee naar een klooster dat iets buiten Chisinau ligt.

Ook hebben wij contact gehad via Skype met school. Wij hebben geskypet met onze leerwerkgroepbegeleidster. Het was fijn om even te praten over hoe het ging en ideeën te delen. Toen straks hebben wij inkopen gedaan voor de traktatie van Larissa donderdag nadat we lekker uiteten zijn geweest bij Andy’s Pizza. Het was weer een lekker goedkoop avondje eten (€6,67 p.p.). Larissa had sjans met de ober, genaamd Marin. Rosanne had heel even verrotte bruine tanden. Gelukkig was dit maar van het chocoladetaartje, dit eindigde in de slappe lach tot huilend toe.

Tot snel!

Larissa, Rosanne en Anouk