Begin van de laatste week

Zondag zijn wij met onze nieuwe tolk mee gegaan naar een weeshuis. Samen met ongeveer tien andere meiden gingen wij erheen. Sommige meiden zijn dochters van de verpleegkundigen met wie wij hebben samengewerkt of andere medewerkers van de emanuel kliniek. In het weeshuis gingen wij samen met de kinderen kerstkaarten maken in een soort klaslokaal. De kerstkaarten worden verkocht voor ongeveer drie euro. Van dit geld worden kerstcadeautjes gekocht voor de kinderen in het weeshuis. Er zitten ongeveer vijftien kinderen in het weeshuis. De leeftijd van de kinderen ligt tussen de vier en veertien jaar. Wanneer de kinderen de leeftijd van achttien jaar bereiken, moeten ze uit het weeshuis. Ze staan er dan helemaal alleen voor. Na het maken van de kerstkaarten, heeft Rosanne pennen uitgedeeld aan de kinderen. Ze heeft de pennen van haar oom gekregen om uit te delen aan arme kinderen. De kinderen waren hier erg blij mee. Daarna mochten wij rondlopen door het weeshuis. Wij hebben de eerste etage gezien. Hier waren de slaapkamers en een ruimte om te spelen. Voordat wij weggingen hebben wij nog even gespeeld met de kinderen. Toen wij weggingen kregen wij knuffels van de kinderen, erg lief! Wel vroegen wij ons af of deze kinderen wel genoeg warme liefde kregen, omdat sommige kinderen erg aanhankelijk waren.

‘s Avonds hebben wij nog een tv-programma op de laptop gekeken en daarna zijn we snel gaan slapen.

Vandaag is de eerste dag van de laatste week. Als ik nu terugdenk aan de weken hiervoor, dan is het erg snel gegaan. De eerste week vond ik langzaam voorbij gaan. In de eerste week kregen wij ontzettend veel nieuwe indrukken en een cultuurschok. Het was erg heftig allemaal. De tweede week vloog voorbij en ik hoop dat deze week ook snel voorbij gaat. Deze week hebben wij minder werkdagen, omdat de verpleegkundigen druk zijn met de voorbereidingen voor kerst. Wij weten niet precies hoeveel, maar ze zijn druk met administratie ed. De kliniek gaat met kerst twee weken dicht, dan krijgen de patiënten dus geen zorg. Voor ons is dit onvoorstelbaar. Wij gaan deze week nog samen met de pastoraal medewerker een wijnkelder bezoeken en naar een klooster. Vrijdag wordt er op de kliniek een kerstviering gehouden voor de mantelzorgers. Larissa gaat dan een lied zingen.

Het busje van de kliniek is weer gemaakt! Wij hebben vandaag vier patiënten gezien. De eerste patiënt hadden wij één keer eerder gezien. Het was een man met veel wonden en erg dikke teennagels. Ik ben bijna een uur bezig geweest om de teennagels te knippen. Daarna gingen wij naar een patiënt die 10 jaar geleden een CVA heeft gehad en nu ook parkinson heeft. De man lag erg emotioloos in bed, maar de familie zorgde erg goed voor deze man. Voor het eerst sinds we met de verpleegkundige van vandaag meeliepen, zagen wij dat ze preventieve voorlichting gaf voor decubitus, een hele verbetering! Hierna gingen wij naar een man die verlamd is geraakt door een val van de tweede verdieping. Hij had een oppervlakkige wond op zijn stuit. Deze meneer lag in een ziekenhuisbed dat in hoogte verstelbaar was. Dit is de eerste keer dat wij in een thuissituatie zo’n bed hebben gezien. Deze meneer kon zichzelf goed verplaatsen met behulp van een papegaai en een stellage waarmee hij zijn bed omhoog kon doen. De vrouw van de vierde patiënt wilde niet dat wij binnenkwamen. De patiënt had een erg laag immuunsysteem en ze was bang dat hij een infectie zou oplopen als hij ons zou zien. De verpleegkundige mocht ook niet naar binnen. Onderweg weg naar de laatste patiënt kregen wij een concert van Larissa. Vladimir (onze chauffeur) deed de radio harder en aangemoedigd door de verpleegkundige die met ons meeging, heeft Larissa een lied gezongen. Het klonk heel erg mooi. Onze laatste patiënt was een mevrouw van 92. Zij had geen wondverzorging nodig en wij kwamen alleen wat medicijnen en incontinentiemateriaal brengen. Deze patiënt zag er nog erg goed uit, ze liep met een looprek en als ze 75 was zou ik het ook geloven. Wel rook ze erg sterk naar urine. Wij kregen thee en een appel. De verpleegkundige vertelde dat Larissa erg goed kan zingen en vele andere kwaliteiten heeft. De patiënt wilde dit natuurlijk graag horen. En dus kregen wij een kort huiskamerconcert van Larissa. De patiënt straalde helemaal toen Larissa aan het zingen was, ze vond het heel erg mooi. Deze patiënt was erg positief ingesteld en genoot nog echt van het leven, mooi om te zien.

Vandaag was een lange dag wij waren rond 15.00 uur terug in de kliniek. De KNO-arts (van de laserbehandeling van Rosanne) had ons gezegd dat wij na onze werkdag kippensoep kregen van haar. Dus toen wij terugkwamen kregen wij heerlijke kippensoep en stokbrood met een salade erbij. Het was heel erg lekker. Ze had de kippensoep zelfgemaakt. Na de kippensoep kregen wij thee met een soort pennywafels, maar dan nog veel lekkerder. We worden hier nog eens moddervet.

Vanavond gaan wij bezig met het verslag voor school en daarna misschien nog een filmpje kijken.

La revedere!