IJsbaan op de stoep

Na de indrukken van afgelopen week hebben we ons weekend ingepland met op zaterdag 6 december lekker uit te slapen. Na het ontbijt/lunch hebben we een rondje buiten gelopen. We zijn daarna hard aan de slag voor het verslag en het onderzoek van deze stage. Wij hebben hier een hele middag aan gespendeerd en zijn hierdoor ver gekomen met ons verslag over de zorgverlening en vergelijking met Nederland. S ’avonds hebben wij gekookt en nog een serie gekeken. Wij hadden thee gepakt en gingen op bed zitten met de laptop. Rosanne vond de thee niet lekker volgens mij. Ze gooide namelijk de thee over zichzelf heen. Gelukkig viel de schade mee.

Ook hebben we zondag weer lekker uitgeslapen. Wij hebben ook deze dag erg rustig aangedaan. Eerst zijn wij met het verslag verder gegaan. Wij zijn een heel eind verder gekomen. Ook zijn wij bezig geweest met de presentatie die wij morgen gaan geven. Wij hadden afgesproken om op zondag uit eten te gaan. Toen we ‘s avonds één stap buiten hadden gezet, voelden we dat het super glad was buiten. Het had geregend en dit was weer opgevroren. Het leek nat van de regen, maar het was dus spiegelglad. We waren de hoek nog niet om of ik lag al languit op de stoep. Sindsdien zijn we heel voorzichtig gaan lopen (waggelen/schuiven). Het was een hele onderneming om bij het restaurant “Andy’s Pizza” te komen, maar het is ons gelukt. Bij dit restaurant kwam het eten wel tegelijk en konden wij tegelijk eten, dit beviel ons goed. Op de terugweg hadden wij een manier bedacht om zonder te vallen de straten over te gaan: schaatsen. Met schaatsbewegingen liepen wij een stuk veiliger. De lokale bevolking zagen we dit onderweg ook doen. Hilarisch! Dit hebben we in Nederland nog nooit gezien.

Vandaag was de eerste werkdag van de tweede week. Samen met een verpleegkundige, arts en een tolk gingen wij onderweg naar de eerste patiënt. Wij hebben vandaag drie nieuwe patiënten gezien. De eerste patiënt was een meneer met verschillende wonden. Deze hebben wij verzorgd. De tweede patiënt was een mevrouw met kanker. Zij had een erg grote necrotische wond op haar heup. Voordat wij hier naar binnen gingen had de arts tegen ons gezegd dat wij deze mevrouw moesten behandelen en dat zij toe zou kijken. Aan het begin dachten we dat dit geen probleem zou zijn. De praktijk verliep anders. We waren met zeven personen in een hele kleine kamer. Naast ons waren de patiënt en haar man, de verpleegkundige, de arts een blaffend hondje en een pratende papegaai aanwezig. We hadden gezelschap van iedereen, iedereen wil elkaar helpen en geeft suggesties voor de behandeling. Je overlegt met elkaar wat je het beste lijkt en voert dit uit. Dit had wel tot gevolg dat de behandeling wat langer duurde. Voor ons was het lastig, want wij hadden deze patiënten nog nooit gezien. Wij wisten niet van te voren wat wij konden verwachten. Het was een zware en iets minder leuke dag. De arts die mee was en ons opdrachten gaf, hielp zelf niet erg mee met de behandeling. Toen wij terugkwamen waren wij een teleurgesteld in deze dag. Wij hadden een betere samenwerking verwacht en gehoopt dat dit soepeler zou verlopen.

De laatste patiënt van deze dag was een mevrouw met dementie. Wij zijn hier alleen langs gegaan en hebben geen zorg verricht. Mevrouw lag met een matras op de grond en was erg in haar eigen wereld.
Morgen is een nieuwe dag en gaan wij een presentatie geven met informatie over decubitus, diabetes en voetverzorging. Wij hopen de verpleegkundigen nieuwe informatie te kunnen geven over deze onderwerpen.