Dag 3: Stroomuitval

Gisteren viel rond 21:00 uur de elektriciteit uit. Onze gastvrouw vertelde dat dit niet zo vaak gebeurd, namelijk ongeveer één keer per drie maanden. Dat valt dus reuze mee..

Vanochtend zijn wij om 09:00 uur begonnen in de kliniek. Rosanne is verkouden en ze behandelen in de kliniek mensen met een verkoudheid met laserstralen. De arts die dit apparaat bedient wilde Rosanne graag behandelen. Ze kreeg het op haar keel, neus en in haar neusholtes. Daarna ging ze aan een soort stoomapparaat met zoutoplossing. Rosanne vertelde dat het nu meer “open” voelde.

Nadat Rosanne was behandeld gingen wij naar de eerste patiënt. Dit was een mevrouw die wij maandag ook hebben gezien met een wond op haar heup en een wond op het sacrum (zitbeen). Ik heb eerst haar teennagels geknipt, deze waren erg lang. Daarna heeft Larissa samen met Rosanne en de verpleegkundige de wonden verzorgt. Beide wonden zagen er beter uit. De heupwond zag er wat vochtig uit. Het was beter geweest als wij gisteren weer naar deze patiënt waren geweest. In de heupwond heeft de verpleegkundige een geel poeder ingestrooid. Wij hebben nagevraagd wat dit is. Het is Xeroform. Wij hadden er allemaal nog nooit van gehoord en hebben tot nu toe gevonden dat het een antibacterieel middel is. De patiënt had wat rode plekken aan de binnenkant van haar knie, doordat haar andere knie hierop rust. Wij hebben uitgelegd dat als de rode plek rood blijft wanneer je er op drukt, er een decubitus fase 1 is ontstaan. De verpleegkundige en de verzorgster van de patiënt pikten dit goed. Vrijdag komen wij terug bij deze patiënt, dan wordt ze gedoucht. Het douchen wordt ongeveer twee per maand gedaan.
De volgende patiënt was een jonge vrouw van 28 jaar die gehandicapt is. Toen zij zes maanden was is er een punctie bij haar uitgevoerd. Ze hebben een zenuw geraakt en daardoor is ze gehandicapt geraakt. Haar moeder zorgt voor haar. De jonge vrouw kan niet lopen en daardoor ligt ze alleen in bed. Wij hebben haar niet verzorgt, omdat ze geen hulp nodig had en geen wonden heeft.
Na deze patiënt gingen wij naar een 82-jarige mevrouw met Diabetes Mellitus type 1. Zij zag er nog erg goed uit voor haar leeftijd, maar ze wil niet lopen. Aan een voet had ze een amputatie gehad. De hele voorvoet en middenvoet is weggehaald. Ze komt nog wel buiten, haar dochters zorgen voor haar. Zij brengen eten en allerlei andere dingen die ze nodig heeft. Wij zeiden dat ze er nog erg goed uitziet voor haar leeftijd. Deze mevrouw heeft bijna geen rimpels. Zij vertelde dat ze nooit in spiegels kijkt. Bij deze mevrouw heeft de verpleegkundige de bloeddruk en bloedsuiker gemeten en de voeten gescreend.
Daarna gingen wij naar een meneer die verlamd is geraakt met worstelen. Hij is een professionele worstelaar geweest. Toen hij in een rolstoel terecht kwam heeft hij een aantal bokswedstrijden gespeeld en gewonnen. Bij deze meneer hebben wij ook niets gedaan voor hem. Hij heeft één wond die wisselend open en dicht is. Dit wordt goed bijgehouden door zijn vrouw. Wij hebben met hem gepraat over de rolstoel die hij heeft en over wat wij in Nederland doen. Het was een erg oude, elektrische rolstoel. Hij heeft een kussen met lucht in de rolstoel. Hij vertelde dat hij weet dat mensen in Nederland een nieuwe krijgen wanneer deze kapot is. Hij zei: “Het is zonde om de kapotte weg te doen. Wij kunnen ze maken en weer gebruiken. Deze kussen zijn ontzettend duur om te kopen”. Boven zijn bed hangt een ijzeren stang waaraan hij zich kan optrekken. De vrouw van deze meneer kwam met een kom met allerlei snoepjes. Ze stond er op dat we er meerdere namen. De smaak van een soort leek op de smaak van de Nederlandse “hopjes”. Bij dit snoepje zat er nog chocolade omheen. De snoepjes waren erg lekker.
De volgende patiënt was een meneer met MS die twee weken terug een hartaanval heeft gehad. Zijn vrouw zorgt voor hem. De verpleegkundige ging zijn bloeddruk opmeten. Deze was aan de hoge kant. De meneer gaf aan dat hij duizelig wordt als hij rechtop heeft gezeten en daarna weer gaat liggen. Wij hebben hier over gepraat en wat verteld waardoor het zou kunnen komen. Hij ligt of zit de hele dag in bed en kijkt graag naar buiten, daar ziet hij katten lopen. Zijn bed is erg laag, het bed was hoger maar dat vond hij niet fijn. Het is voor zijn vrouw zwaarder, omdat zij nu meer moet bukken. Zijn vrouw heeft rugklachten. Boven het bed hangt een soort katrol waarmee meneer armspier oefeningen kan doen. Op het einde hebben wij met ze alle gebeden, omdat de meneer dit erg fijn vind. Dit was de laatste patiënt van vandaag die wij hebben gezien. Tussendoor heeft de verpleegkundige nog wat materiaal langs gebracht bij drie patiënten. Hier zijn wij niet naar binnen geweest.

Onze tolk vertelde dat de pensioenen €50,- of minder zijn. Dit ligt aan wat voor soort werk je hebt gedaan. Een salaris van €250,- is een modaal inkomen en hiervan kun je goed rondkomen. Wij hebben veel mensen gezien met de mond vol gouden of zilveren tanden. Er was een patiënt die zijn hele bovengebit zilver had. Normaal gesproken krijgen de patiënten 10 incontinentieluiers per week. Op dit moment hebben ze erg weinig incontinentiemateriaal. Het gevolg is dat ze er nu maar 5 per week krijgen.

Na de bezoeken aan de patiënten zijn wij terug naar de kliniek gegaan en daar hebben wij gegeten. We zijn naar onze verblijfplaats gegaan en hebben wat voor school gedaan en dit verslag getypt. En weer was de stroom uitgevallen… Gelukkig nu niet zo lang, ongeveer een half uur. Wij hebben de aardappels en bloemkool in het donker geschild en gesneden. Het was vandaag heel erg koud, namelijk -5 graden met een enorm koude wind.